Amir Temur jangchilarga pensiya to'laydi.

Amir Temur tarixda ajoyib qo'mondon sifatida o'zining o'chmas izini qoldirdi. Uning harbiy muvaffaqiyatlari asosan armiyasini samarali tashkil etish va o'sha davr uchun ilg'or taktik usullarni qo'llash bilan bog'liq edi. Uning qudrati asosan turk-mongol qabilalariga tayangan, bu qabilalar uning hukmronligidan oldin doimiy dushmanlik holatida edilar. Amir Temur bu parchalanib ketgan kuchlarni yagona, kuchli harbiy tuzilma ichida birlashtira oldi. Uning strategiyasining asosiy elementi turli qabilalar vakillaridan iborat polklarni tuzish bo'lib, bu an'anaviy qabilaviy aloqalarni buzib, qo'zg'olon va isyonlar paydo bo'lish xavfini minimallashtirdi.

Temurning armiyasidagi piyoda qo'shinlar yordamchi rol o'ynab, asosan qal'alarga hujum qilishda va janglarning dastlabki bosqichlarida dushmanni charchatish uchun ishlatilgan. Piyodalar qurollari orasida kamonlar, arbaletlar, pichoq, arkanlar, nayzalar, qilichlar va sablilar bor edi.

Biroq, armiyaning asosiy zarba kuchi otliq qo'shin bo'lib, bu ikki turga bo'lingan: engil va og'ir. Engil otliq qo'shin uzoq masofali jang va harakatli harakatlar uchun mo'ljallangan edi. Kamon, qilich, sabli yoki bolta bilan qurollangan engil kavaleristlar maksimal harakatchanlikni ta'minlash uchun teridan tayyorlangan zirh kiyganlar. Ularning asosiy vazifasi dushmanni uzoq masofadan o'q otish orqali charchatish edi.

Og'ir otliq qo'shin asosiy zarba kuchi sifatida xizmat qilgan. Naqshbandlar va ularning otlari boshidan oyoqgacha bronya bilan himoyalangan. Og'ir otliq qo'shin qurollari orasida kamonlar, nayzalar, og'ir bolta va qilichlar mavjud edi. Piyodalar va engil kavaleristlar dushmanni charchatgandan so'ng, og'ir otliq qo'shin hal qiluvchi zarbani berib, dushmanning qatlamlarini yorib o'tgan.

Temurning armiyasida asosiy jangovar bo'linmalardan tashqari, yordamchi guruhlar ham mavjud edi: muhandislar, qamal qurollarini quruvchilar va "yunon olovi"ni qo'llash bo'yicha mutaxassislar.

Armiyaning tashkiliy tuzilishi o'nlik tizimga asoslangan: bo'linmalar o'nlik, yuzlik, minglik va tumenlarga (o'n ming jangchi) bo'lingan. Maosh yiliga ikki marta to'lanar edi, qo'shimcha daromad manbai esa shaharlarni talon-toroj qilish orqali olingan boylik edi. Qiziqarli tomoni shundaki, nafaqadagi askarlar pensiya olishgan, bu esa o'sha davr uchun g'ayrioddiy amaliyot edi.

Qattiq intizom va qat'iy tartib Temurning harbiy mexanizmining ajralmas elementlari bo'lgan. Har bir jangchi o'zining jangdagi o'rni va vazifasini aniq bilgan. Temur har doim zaxirada muhim kuchlarni saqlab, ularni jangning oxirgi bosqichida kiritgan. Bundan tashqari, armiyaning harakat tezligi yuqori bo'lib, bu unga dushmanga nisbatan muhim afzallik berardi.

Ushbu omillar birgalikda Temurga muhim harbiy muvaffaqiyatlarga erishish va dushmanlarining yuraklariga qo'rquv solgan mag'lub qilinmas qo'mondon sifatida shuhrat qozonish imkonini berdi.